Zmieniający się charakter współczesnych zagrożeń w tym zwiększona częstotliwość występowania klęsk naturalnych wymusza nowy model narodowych systemów bezpieczeństwa, zawierający kompleksowe narzędzia zarządzania kryzysowego, umożliwiające równoczesne wykorzystanie zasobów militarnych i cywilnych, na każdym poziomie reagowania, tj.: międzynarodowym, regionalnym i krajowym. Ustawa z 26 kwietnia 2007r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz.U. 2007 nr 89 poz. 590) znowelizowana przez ustawę z dnia 17 lipca o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym, która wejdzie w życie 19 września 2009r., określa organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego oraz ich zadania i zasady działania. Zadania z zakresu zarządzania kryzysowego wojewoda wykonuje przy pomocy urzędu wojewódzkiego oraz zespolonych służb, inspekcji i straży. Dodatkowo, na posiedzenia wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego wojewoda, w zależności od potrzeb, ma możliwość zaprosić ekspertów zewnętrznych (np. z regionalnych zarządów gospodarki wodnej, wojewódzkiego zarządu melioracji i urządzeń wodnych, IMGW.

Organizacja systemu zarządzania kryzysowego

Ustawa o zarządzaniu kryzysowym tworzy zintegrowany system zarządzania kryzysowego, który obejmuje organy administracji rządowej i samorządowej, Siły Zbrojne oraz wybrane podmioty sektora prywatnego (właścicieli i posiadaczy infrastruktury krytycznej) i wprowadza następujące definicje:

• zarządzanie kryzysowe to: działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej;
• infrastruktura krytyczna to: systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. Infrastruktura krytyczna obejmuje systemy:
  
  •  zaopatrzenia w energię i paliwa,
  •  łączności i sieci teleinformatycznych,
  •  finansowe,
  •  zaopatrzenia w żywność i wodę,
  •  ochrony zdrowia,
  •  transportowe i komunikacyjne,
  •  ratownicze,
  •  zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
  •  produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych;
• sytuacja kryzysowa to: sytuacja wpływająca negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach lub środowiska, wywołująca znaczne ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił i środków;
• planowanie cywilne to:
  • całokształt przedsięwzięć organizacyjnych mających na celu przygotowanie administracji publicznej do zarządzania kryzysowego;
  • planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego. 

Organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego:

1. Rada Ministrów sprawuje zarządzanie kryzysowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich działaniach Prezesa Rady Ministrów.
2. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie województwa jest wojewoda;
3. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na obszarze powiatu jest starosta jako przewodniczący zarządu powiatu;
4. Organem właściwym w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie gminy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta.